Jos en zijn vriendin, later zijn vrouw, Felicia verhuisden naar Winschoten of laat ik liever zeggen : Heiligerlee. Vaak kwam ik daar over de vloer in de oude boerderij aan de Trekweg. Ze woonden daar mooi, met uitzicht op de drie windmolens van Winschoten en de lange rijen tuinbouwgewassen in de omgeving. Veel nieuwe vrienden van het cabaret kwamen daar ook, zoals Roel Meijers en zijn vriendin Tinka, die er later zelf zijn gaan wonen. Tinka kende ik trouwens al. Ik had zelfs wel eens wat met haar geflirt. Groningen is een dorp.
Heiligerlee: Altijd lachen. Steeds nieuwe teksten. En genoeg drank. Grote gebeurtenis in zijn bestaan was natuurlijk ook de komst van Margreet, zijn dochter en toen van zijn zoon Kees. Ter ere van de komst van het eerste kind zijn Jos en Felicia getrouwd. Die bruiloft was de laatste keer dat de meeste leden van Revue Restant nog eens samen wat deden. Een verlaat afscheid.
Toen kwam Margreet, een wolk van een baby zogezegd. Ik zag toen nog niet zoveel in baby's en was in een periode dat ik van mening was dat je overal eerlijk over moest zijn, dus toen ik er naar gevraagd werd zei ik dat álle baby's lelijk zijn. Ze zijn immers ook meestal een beetje bollig, kaal en tamelijk wezenloos, met bolle staaroogjes en blaasjes spuug op de mond? Dat heeft Felicia ernstig geschokt. Je dient in zo'n geval toch met iets anders te komen. En in vergelijking met alle andere babies wás het natuurlijk ook een fraai kind. Jos was in elk geval blij met zijn dochter. Ik kwam hem dezelfde dag nog tegen in de Stad en hij riep mij reeds van verre toe: "Ik heb een ZÓÓÓÓÓN!"

Dat was Jos. Een zoon kreeg hij later.

Sterk ook zijn de verhalen die je van anderen hoorde. Hoe hij later eens door Felicia des nachts letterlijk buiten de deur werd gezet, omdat hij in zijn slaapdronken woede had geroepen: "Moet ik nou gvd weer mijn bed uit voor die rotkinderen?" 's Ochtends zat hij nog steeds buiten voor het raam van de eetkeuken en werd evenzogoed nog niet binnengelaten, totdat Felicia soep ging maken en hij vriendelijk-lijzig door het halfopen raam vroeg: "Zou je me misschien een kopje soep door het raam kunnen aanreiken Feli?" (Het is maar van horen zeggen en Felicia zei me: "ik zou hem er nooit uitzetten" en ik geloof haar)